Friday, July 20, 2012

Questionable Assumptions?!

The last two posts ( ദൈവത്തിനു ചൂണ്ട ഇടുന്നു & ജീവിത ശകടം പംക്ച്ചര്‍ ആയി) that I had written, talk about communion with God (thinking about God, praying etc.). This raises an important question, ‘why should we have this communion with God’? Would God punish us if we don’t do this? Should we feel guilty if we don’t think about God?

These questions made me think about the assumptions that underlie the last two posts. The main assumptions were regarding the nature and purpose of the relationship between man and God.

In Christianity, the relationship between ‘God and man’ is considered to be that between ‘Father and child’ & I had assumed the same when it comes to the nature of the relationship. In such a scenario, communion (thinking about/interacting with each other) is a must for making the relationship work. It also follows that both God and man will ‘miss something’ if the communion does not happen.

No; I don’t think that God will punish us if we don’t think about(interact with) Him. But I do feel that we will miss out on a wonderful opportunity if we don’t do it. We discover certain dimensions of ourselves only in the context of interactions with others. So if we don’t interact with God, we might not be able to realize our full human potential.

To me, what happens when we interact with God is that we 're-member'. Remember (re-member) in the sense of being a member again (being united again with the 'Whole'). After this 're-membering' we re-emerge as renewed (refreshed, 'born again'/'born from above'*) human beings with a greater degree of awareness. This higher awareness will help us in making better choices - in dealing with ourselves and with others. It is not a matter of God telling us not to do certain things when we interact with Him. It is more a matter of we making different decisions (start, stop, continue, do more of, do less of) ourselves, based on our enhanced awareness.

Again, I don't think that God punishes us. I think that our actions, laws of nature and chance (entropy) combine to produce certain outcomes. I do believe that God nurtures us and gives us the strength do deal with the outcomes by 'being with us', suffering with us and suffering for us (as in the passion/suffering of Christ). God also gives us the wisdom to make better choices. This happens in the context of our interaction with God.

Hence it ‘makes sense’ for us to feel guilty if we miss out on this opportunity (to reach out to God). The feeling of guilt (like the feelings of anxiety, fear etc.) can be a useful warning signal. As long as we recognize the signal, we don’t really have to suffer the pain of guilt.

I understand that different sets of assumptions (on the nature and purpose of the relationship between man and God) are possible and they will lead to different conclusions (if we follow the same process of logical deduction). As I had written earlier, any sort of beliefs/assumptions about God is problematic (as they will limit God). I am also aware that many of these assumptions/beliefs are ‘anthropomorphic’ (attributing human characteristics to God) and can even amount to ‘creating God in the image of man’ – not a particularly noble endeavor I must say!

ബോബി ജോസ് കട്ടികാട്‌ ഹൃദയവയല്‍ എന്ന പുസ്തകത്തില്പറയുന്നു " ദൈവം നമ്മുടെ ശാഠൃങ്ങല്കും  ധാരണകല്കും മുകളിലെവിടെയോ ആണ്. ഇതാണ് ദൈവം എന്ന് പറയരുത്. ഇതല്ല ദൈവം എന്ന് പറയുക കുറേകൂടി എളുപ്പമാണ്.  അതുകൊണ്ടാണല്ലോ എന്താണ് ദൈവം എന്ന് ചോദിക്കുമ്പോള്‍ 'നേതി - നേതി' (ഇതല്ല - ഇതല്ല ദൈവം) എന്ന് ആര്ഷഭാരതം ചൊല്ലിക്കൊടുക്കുനത് പരമാവധി നിനക്ക് പറയാവുന്നത് ' ഇതുകൂടിയാണ് ദൈവം' എന്നുമാത്രം. അതിനപ്പുറമായ ശാഠൃങ്ങള്‍  ദൈവനിന്ദകള്ആണ്.” 

The above discussion clearly indicates that my current responses to the questions at the beginning of this post are far from adequate. I hope and pray that my understanding (and my answers/responses) will evolve!

* "Jesus replied, 'Very truly I tell you, no one can see the kingdom of God without being born again'" (John 3:3). Please note that the Greek for 'again' also means 'from above'.

Thursday, July 19, 2012

ജീവിത ശകടം പംക്ച്ചര്‍ ആയി!

ജീവിത ശകടം കൂടെ കൂടെ പംക്ച്ചര്‍ ആകുന്നു. ആലോചിച്ചു നോക്കി - എന്താ കാരണം എന്ന്.

ആദ്യമൊന്നും പിടികിട്ടിയില്ല. പിന്നെ മനസ്സിലായി. പ്രശ്നം സ്പയര്‍ ടായരിന്ടെ ഉപയോഗവുമായി ബന്ധപെട്ടതാണ്.


ദൈവത്തിനോട് ഒരു സ്പയര്‍ ടായരിനോടെന്നതുപോലെ ആണ് പെരുമാറുന്നത്. വണ്ടി ഓടുമ്പോള്‍ സ്പെയര്‍ ടയറിനെ കുറിച്ച് ആര്‍ ചിന്തിക്കുന്നു? സ്പയര്‍ ടായരുമായുള്ള സംസര്‍ഗം വണ്ടി ‍പംക്ച്ചര്‍ ആകുമ്പോള്‍ മാത്രം! ദൈവമാകുന്ന സ്പയര്‍ ടയര്‍ ഇടുമ്പോള്‍ വണ്ടി നന്നായി ഓടുന്നു. അത് മാറ്റി സാധാരണ ടയര്‍ ഇടുമ്പോള്‍ വണ്ടി വീണ്ടും പംക്ച്ചര്‍ ആകുന്നു. 

ദൈവമേ, വണ്ടി ഓടുമ്പോള്‍ തന്നെ നിന്നെപ്പറ്റി ചിന്തിക്കാനുള്ള മനസ്സ് എനിക്ക് തരേണമേ!

“Because he loves me,” says the Lord, “I will rescue him; I will protect him, for he acknowledges my name".(Psalm 91:14)

Sunday, July 15, 2012

ദൈവത്തിനു ചൂണ്ട ഇടുന്നു!


ദൈവവുമായി ചില ധാരണകള്‍ ഉണ്ടാക്കാന്‍ ഞാന്‍‍ നടത്തിയ ശ്രമങ്ങളെ പറ്റി ഇതിനു മുന്‍പ് എഴുതിയിരുന്നു; അവയൊന്നും വിജയിച്ചില്ലെന്നും. ഈ ശ്രമങ്ങള്‍ പരാജയപ്പെടാനുള്ള ചില കാരണങ്ങളും പറഞ്ഞിരുന്നു. ഇപ്പോള്‍ തോന്നുന്നു വേറൊരു കാരണം കൂടി ഉണ്ടായിരുന്നു എന്ന്.

കാരണം ലളിതം ആണ്. ഈ ശ്രമങ്ങള്‍ ഒരു തരത്തില്‍ ദൈവത്തിനു ചൂണ്ട ഇടാനുള്ള പരിപാടികള്‍ ആയിരുന്നു. ശ്രമങ്ങളുടെ അടിസ്ഥാന ഭാവം ഇതായിരുന്നു : "ദൈവമേ ഞാന്‍ ഇതു ചൈയ്യാം, പകരമായി നീ അത് ചെയ്യേണമേ", അല്ലെങ്ങില്‍ "ദൈവമേ ഞാന്‍ ഈ നല്ല കാര്യം ചെയ്തിരിക്കുന്നു പകരമായി ഞാന്‍ അത് പ്രതീക്ഷിക്കുന്നു". വലിയ മീനിനെ പിടിക്കാന്‍ ചെറിയ ഇര ഇട്ടു കൊടുക്കുനതു പോലെ!

ദൈവം ചൂണ്ടയില്‍ വീണില്ല. ദൈവത്തിന്നു സ്തോത്രം!

പിന്നെ തോന്നി - ഈ പ്രശ്‌നം കുറച്ചുകൂടി വ്യാപകം ആണെന്ന്. നമ്മുടെ പല പ്രാര്‍ത്ഥനകളും നേര്‍ച്ചകളും ഇത്തരത്തില്‍ ഉള്ളവ ആല്ലേ?

ഞാന്‍ ദൈവത്തോട് പറഞ്ഞു "ചൂണ്ട ഇടാന്‍ ശ്രമിച്ചത് ക്ഷമിക്കേണമേ". ദൈവം പറഞ്ഞു "ഞാന്‍ ചൂണ്ടകളില്‍ വീഴുന്ന ദൈവമല്ല. ഒരു കാര്യത്തില്‍ എനിക്ക് സന്തോഷം ഉണ്ട് - ചൂണ്ട ഇടുമ്പോള്‍ എങ്കിലും നീ എന്നെപറ്റി ചിന്തിച്ചല്ലോ. എന്നെക്കുറിച്ച് ചിന്തിക്കുവാന്‍ ചൂണ്ട ഇടീല്‍ നിനക്ക് അവശ്യം എങ്കില്‍ എത്ര വേണമെങ്കിലും ചൂണ്ട ഇട്ടുകൊള്ളൂ. ഞാന്‍ വീഴാതെ നോക്കിക്കോളാം."

ചൂണ്ട ഇടുക, ചിന്തിക്കുക. ചൂണ്ട ഇല്ലാതെ ദൈവത്തെ ധ്യാനിക്കുവാന്‍ കഴിയുന്നത്‌ വരെ.

ഹോമയാഗങ്ങഴെക്കാള്‍ ദൈവപരിജ്ഞാനത്തില്‍ ഞാന്‍ പ്രസാദിക്കുന്നു (ഹോശേയ 6:6)

"I want you to show love, not offer sacrifices. I want you to know me more than I want burnt offerings" (Hosea 6:6)

Sunday, January 22, 2012

Designed to think?!!

"The quality of my thinking is directly proportional to the level of my frustration", I heard myself saying this to a friend of mine. Initially, I didn't think much about it. I felt that I was just trying to be funny. Then I realized that the above statement came from the core of my being and hence I should look at it more closely.

I like to think. I feel happy when I sit down and think (in a relaxed manner) about a topic that I am exploring. The results of the various psychometric instruments that I have taken show a preference for thinking/intellectual activity. However, this does not mean that I actually do a lot of thinking or even that I am good in thinking.

May be, I am not doing as much thinking as I should. May be, I have fallen into some sort of an intellectual slumber and frustration (with other parts of my life) is required to wake me up! May be, when I feel uncomfortable I sort of 'regress' into thinking as a source of comfort. May be, I have some sort of a 'fear of failure' when it comes to intellectual activities also and frustration is required to overcome that. My be, I am 'designed to think' (possibly about certain topics) and my path to happiness and fulfillment is through thinking about/exploring those topics/aspects to the maximum extent of my abilities/talents!!!